افغانستان سرزمین کبود

    _چقدر کم حرف شدی   +حوصله ندارم   _شایدم حرفات رو جای دیگه زدی، واسه کسی دیگه   +بعد از این همه مدت همدیگه رو ندیدیم که این حرفارو بزنیم   _واسه تو بعد از این همه مدته، من احمق هر روز میایستم کنج افغانستان سرزمین کبود...

همه ی ما میمیریم. همه ی ما.   بدون استثنا،  کمی دیرتر.  کمی زودتر. یک دفعه ناگهانی.   تمام می شویم.  یک روز همین خانه ای که سقف دارد خانه عنکبوت ها و لانه ی خفاش ها می شود،  همین ماشینی که دوستش داریم افغانستان سرزمین کبود...